Onze nummer 1 kat: Bickyburger, roepnaam Bicky, Biek of Zwartje. Twaalf jaar geleden als jonkie gevonden onder een stapel paletten en pas na 14 dagen liet hij zich vangen. En na al die jaren nog steeds een enorm schrikkebeest, maar wel enorm lief. Voor ons dan toch. Af en toe brengt ie zelfs een cadeautje mee, zoals een lekkere rat. Niet dat we zo dol zijn op rat, maar 't is de geste die telt zullen we maar zeggen.
Nummer 2 is Killmouski - roepnaam Killmous, Mouski of kortweg Moes - ondertussen ook al vier jaar oud. Als er een kat een foute naam gekregen heeft, is het deze wel. Vindikleukmouski zou veel beter bij hem passen. Soms komt hij wel eens met een muisje af, voorzichtig bij het nekvelletje en van zodra hij zijn greep lost, sprint de muis er vandoor. Zit ie verwonderd te kijken: waar gaat die nu heen... 'k Heb hem zelfs tweemaal betrapt toen hij een muis neusjes gaf. Op gegeven moment wou muis nr. 1 eens aan dat raar beest snuffelen, sprong ie een meter achteruit.... Bangvanmouski ....
En sinds vorig jaar is er ook een nummer drie: Sammy. Omdat we (nou,
ikke dus) wel eens een kat wilden die niet steeds op de loop ging als er
iemand langs kwam. Volgens de boekjes zouden de eerste levensweken
bepalen of een kat later sociaal of asociaal wordt en buurpoes had
jonkies en 5 mensjes. Dus laat maar komen ...
En toen ging de bel, twee
grote kattebeesten vlogen uit hun mandje en Sammy erachteraan. En tot op
heden is daar nog geen verandering in gekomen....
Nog een paar fotootjes uit de oude doos: Sammy als ukkie.
 |
| Wat zullen we vandaag eens eten? |
 |
| Konijn? |
 |
| Of zou cavia lekkerder zijn? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten